HRDTurkmenSahra

نامه پنج سازمان زنان ملیت‌های تحت ستم درایران به نه سازمان بین المللی، ازجمله امنستی اینترناسیونال ویونیسف… ازابراز همبستگی شما متشکریم، اما زمان اقدام فوری درایران فرا رسیده است!

به: سازمان ملل، یونیسف، عفو بین الملل، سازمان بین المللی کار،ENNHRI  وهرکسی به مدافعان حقوق بشر درایران اهمیت می دهد
موضوع :  ازابراز همبستگی شما متشکرم، اما زمان اقدام فوری برای ایران فرا رسیده است

———————————

پس از مرگ دلخراش مهسا امینی و از آغاز اعتراضات در ایران، تصاویری از خشونت پلیس و خشونت‌های رژیم به طور گسترده در شبکه‌های اجتماعی پخش شد. کودکان، نوجوانان، زنان و مردان غیرمسلح ایرانی که در خیابان ها شعار «آزادی زندگی زن» را سر می دهند، هدف استفاده بی رویه از سلاح گرم و تجهیزات نظامی در شهرهای کوچک یا بزرگ خود بوده اند. هزاران معترض از جمله زنان و کودکان دستگیر شده اند و صدها نفر در معرض ناپدید شدن اجباری قرار گرفتند. این امر خانواده ها را ویران کرده است و به دنبال عزیزان خود می گردند تا ببینند آیا آنها زنده هستند یا مرده اند.
ظلم و ستم بی پروای حکومت به مردمی محدود نمی شود که در خیابان ها اعتراض کنند و حقوق اولیه انسانی خود را فریاد بزنند. دانشجویان مدارس و دانشگاه‌ها، روزنامه‌نگارانی که حقیقت ظلم رژیم را فاش می‌کنند، فعالان سیاسی و صنفی بازداشت‌شده در زندان‌ها، پزشکانی که صرفاً از معترضان مجروح مراقبت می‌کردند، همگی نه تنها توسط ارتش رسمی دولت، بلکه توسط نیروهای فراقانونی هدف قرار گرفته‌اند. که به طور غیرقانونی و وحشیانه به مردم در خیابان ها حمله، آزار و اذیت و ربودن می کنند.

به دنبال تظاهرات و تظاهرات مسالمت آمیز مردم، دولت از آن زمان با خشونت بیشتر پاسخ داده و معترضان را تهدید کرده است. حادثه تلخ به آتش کشیدن بازداشتگاه اوین در تهران تنها نمونه نیست. پایگاه خبری قوه قضائیه روز یکشنبه 22 آبان به محاکمه حداقل 11 غیرنظامی متهم به جرائمی مانند «محاربه» و قابل مجازات اعدام اشاره کرد: محمد قبادلو، محمد بروغانی، سامان سیدی، محسن رضازاده قراقلو، سعید شیرازی، ابوالفضل مهری. حسین حاجیلو از معترضانی است که در خطر اعدام قرار دارند.
درارتباط با اعتراضات علیه بیش از 15000 نفر دراستان های سراسر ایران اتهاماتی مطرح شده است.
با توجه به تمام این داستان های غم انگیز مبارزان حقوق بشر در ایران، ما به عنوان ایرانیان خود تبعیدی مقیم خارج از ایران، عمیق ترین نگرانی خود را درمورد حوادث شش هفته گذشته درایران ابراز می کنیم. اگرچه ما از ابراز همبستگی بین‌المللی که از سوی سازمان‌های مختلف و به‌ویژه شخصیت‌های عمومی که از قیام درایران برای افزایش آگاهی در مورد آنچه در آنجا اتفاق می‌افتد حمایت کردند، قدردانی می‌کنیم، اما محکوم کردن لفظی خشونت کافی نیست. زمان آن فرا رسیده است که قاطعانه تر عمل کنیم و اقدامی سختگیرانه انجام دهیم. وقت آن است که مانند زنان و مردان ایرانی شجاع باشیم.

ما از نهادهای نهادی بین‌المللی، از جمله سازمان ملل متحد، یونیسف، عفو بین‌الملل، ENNHRI و دیگران می‌خواهیم که برای جلوگیری از اعمال خشونت بیشتر توسط رژیم ایران وجلوگیری ازتلفات بیشتر زندگی، اقدامی فوری انجام دهند. خواسته های ما محدود نیست، اما می تواند در پنج دسته اصلی دنبال شود:

1. زندانیان زندان اوین، فشافویه، گوهردشت وسایر زندان‌های سراسر کشور نیازمند نظارت و حمایت بین‌المللی هستند. ما خواستار مداخله فوری سازمان ملل و عفو بین‌الملل برای روشن کردن واقعیت‌ها در داخل مراکز بازداشت هستیم.

2. از همان روزهای اول قیام کارگران کارخانه ها به ویژه کارگران پتروشیمی هم در همبستگی با معترضان و هم به عنوان نمونه ای دیگر برای بیان مطالبات خود دست به اعتصاب زدند. از آن زمان، چندین رهبر اتحادیه دستگیر و گروگان گرفته شده اند تا کارگران را مجبور به بازگشت به کار کنند. ما از اتحادیه‌های کارگری بین‌المللی و سازمان بین‌المللی کار می‌خواهیم که «در عمل» و نه به صورت شفاهی، از برادران و خواهران ایرانی‌شان حمایت کنند.

3. دانشجویان دانشگاه نه تنها از سوی نیروهای امنیتی بلکه از سوی خود دانشگاه نیز مورد رفتار ظالمانه قرار گرفته اند. محوطه دانشگاه با هدف حمله به دانشجویان به روی نیروهای امنیتی باز شده است، صدها دانشجو به صورت فراقانونی اخراج شده اند و حتی دانشجویان غیر محلی نیز از دسترسی به خوابگاه ها و رستوران های دانشگاه محروم شده اند. ما از سازمان ملل متحد و NHRI درخواست داریم که درحمایت از دانشجویان دانشگاه اقدامی صنعتی انجام دهند.

4. گزارش های متعدد حاکی از آن است که مدیران مدارس دانش آموزان خود را به نیروهای امنیتی تحویل داده اند. یکی از مصادیق معروف مدرسه ای در شهر اردبیل بود که منجر به فوت دو دانش آموز خردسال و خودکشی یکی از برادران دختر شد. ما از نهادهای بین المللی، از جمله یونیسف می خواهیم که برای محافظت از فرزندانمان در برابر خشونت پلیس در ایران، اقدام فوری علیه رژیم ایران انجام دهند. از آغاز قیام ها حداقل 47 کودک در ایران کشته شده اند که نیاز به اقدام فوری دارد

5. دولت ایران دسترسی به اینترنت را به طور کلی به شدت محدود کرده است و فیلترینگ گسترده اینترنت دسترسی مردم ایران به شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام را محدود کرده است. ما درخواست می کنیم که نهادهای بین المللی حقوق بشر مداخله کنند، اقدام کنند و رژیم ایران را ملزم به رعایت حقوق اولیه غیرنظامیان خود مانند دسترسی به اینترنت کنند.

با احترام

امضا کنندگان :

کانون زنان ترک – ایران

مرکز زنان کردستان ایران

سازمان صدای زنان اهواز

صدای زنان بلوچستان (برامش)

کمیته زنان سازمان مدافعان حقوق بشر ترکمن‌صحرا

۲۱.نوامبر . ۲۰۲۲———————————