HRDTurkmenSahra

تلاشها بعد از اعلام برگزاری تظاهرات در برلین برای شناخت برگزارکنندگان و کمک به آنها برای برگزاری هرچه بهتر برنامه آغاز شد. از دو کمیته و گروه که من عضو آنها هستم و معمولاً در جریان فضای سیاسی شهر قرار داشته و در سازماندهی تظاهرات مشارکت دارد، درخواست مستقیمی برای همکاری صورت نگرفته بود و تلاش برای ارتباط احتمالی و به خصوص انتقال تجربه ناموفق بود. به جز آقای حامد اسماعیلیون و نهاد “جانباختگان هواپیمای ۷۵۲ اکرائین” و نیز بامداد اسماعیلی، روزنامه نگار مقیم کلن، که پلی بود بین برگزارکنندگان و مردم، از بقیه تصمیم گیرندگان شناختی نداشتیم. چند روز قبل از برگزاری تظاهرات، خانم شیرین آسا در مصاحبه با اقای بامداد اسماعیلی اعلام کرد که نهاد زیر برگزار کننده این تظاهرات است:
 Kollektive “Women Life Freedom” (جمع زن، زندگی، آزادی)
 
انتظامات
به گفته برگزارکنندگان ۴۰۰ نفر از نیروهای داوطلب مسئولیت انتظامات را برعهده گرفته بودند. آنها در چندین تیم سازماندهی شده و هر تیم مسئولیت یک گروه از تظاهرکنندکان را به عهده داشت. مسئولیت انتظامات گروه ما به عهده تیم شماره ۹ بود. در عمل بعد از آمدن به محل تجمع هیچ کدام از آنها در دسترس نبودند. به جز یک نفر، بقیه اعضای تیم که ملیتهای دیگر هم در ان حضور داشتند، برای من و سایر دوستان ناآشنا بودند. آنها به طور نسبی بسیار موفق عمل کردند. امکانات تماس آنها با یکدیگر بسیار حرفه ای بود.

امکانات فنی
بر خلاف اعلام برگزارکنندگان، در طول مسیر راه پیمائی که مساحتی حدود ۴ کیلومتر بوده است، بلندگوئی که بتواند شعارها رابه گوش شرکت کنندگان برساند، وجود نداشت. در نتیجه هر گروهی تلاش داشت تا شعارهای خودش را در طول مسیر اعلام کند. در خیابانی که به انتهای راهپیمائی ختم می شد،۴ دستگاه قوی کار گذاشته بودند که این مسیر را به خوبی مدیریت کردند.

شعارها
شعار “زن، زندگی، آزادی” به زبان های مختلف، “آزادی، آزادی، آزادی”، “مرگ بر دیکتاتور/ جمهوری اسلامی نمی خواهیم ، نمی خواهیم” (به زبانهای مختلف)، “مرگ بر جمهوری اسلامی”، “آخوند باید گم بشه” به زبان های فارسی و آلمانی، “کردستان، چشم و چراغ ایران”، “زاهدان، کردستان، چشم و چراغ ایران”، “زنده باد همبسگی بین المللی” به زیان آلمانی، اعلام اسامی تعدادی از جانباختگان و تکرار ان توسط مردم، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، در گروهی از شرکت کنندگان از جمله شعار “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر”، … نکته قابل توجه این که از سوی بلندگوی برگزارکنندگان نیز از جمله شعار “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر” پخش شد. اما از سوی برخی از تظاهرکنندگان خیلی با استقبال مواجه نشد.

پلیس
پليس برلین شرکت کنندگان در تظاهرات را ۸۰ هزار نفر اعلام کرد و بر گزارکنندگان به درستی بالای صد هزار نفر. پلیس بعد از پایان تظاهرات از شرکت کنندگان و برگزارکنندگان تشکر کرد و اعلام کرد تا کنون حضور این جمعیت زیاد با این توافق و نظم و بدون درگیری برای آنها غیرمنتظره بوده است.

پرچم
ار سوی برگزارکنندگان آوردن پرچم مجاز اعلام شده بود. پرچم سه رنگ با نشان با تاج و بدون تاج، پرچم سه رنگ بدون آرم و نشان، پرچم کردستان، و … به وفور دیده می شد. من با تعدادی از جوانانی که پرچم شیروخورشيد در این راهپیمائی و در سایر تظاهرات حمل می کردند، صحبت کردم. بسیاری از آنها علاقه ای به بازگشت سلطنت ندارند، بلکه این پرچم را به عنوان نشان ملی می شناسند. ما ( اپوزیسیون چپ و دمکرات و بخشی از جمهوریخواهان) سالهاست که از پرچم سه رنگ بدون آرم و نشان استفاده می کنیم. سلطنت طلبان و مجاهدین تدارکات زیادی برای آوردن پرچم و شعار دیده بودند. فقط یک عکس از رضا شاه دیده شد و مجاهدین هیچ عکسی را همراه نداشتند. آن ها علاوه بر پرچم، عکسهائی از کشته شدگان را، همراه با شعارهائی که از آنها دفاع می کنند، حمل می کردند. مجاهدین سازمان یافته (حدود 400 نفر) در کنار مجسمه پیروزی جمع شده بوذند.

سخنرنان مراسم
سخنران اصلی مراسم اقای حامد اسماعیلیون بود. سخنرانی این بار او بر مبنای رویا بود . قبلا ابی شعری در این باره خواند و نویسندگانی هم آن را به تصویر کشیدند. به نظر من این بار نیز سخنرانی او دقیق و حساب شده بود. او به تصریح خواهان سرنگونی رژیم شد و به جهانیان هم در باره مدار با حکومت هشدار داد. او همچنین تلاش کرد تا حمایت جهانیان را، از جمله به دلیل حمایت جمهوری اسلامی از روسیه، جلب کند.
سخنرانی خانم مهین روستا از طرف خانواده های جانباختگان فاجعه ملی سال ۶۷ از نکات بسیار خوب برنامه بود. او گفت “ما نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم، اما خواهان انتقام نیستیم. بلکه جانیان باید در یک دادگاه عادلانه محاکمه شوند و به سزای اعمال خودشان برسند”.
آقای سوران منصورنیا، برادر برهان منصورنیا یکی از جانباختگان آبان ۹۸ سخنران کردی بود که در ارتباط با عشق مشترک به وطن صحبت کرد.
خانم فریبا بلوچ، فعال حقوق بشر بلوچ، از جمله در باره وضعیت در بلوچستان صحبت کرد.
دو نفر از خانم های کالکتیو زن، زندگی ازادی صحبت کردند.

صدای تظاهرات کنندگان
حضور ایرانیان با گرایشها و عقاید مختلف در این تظاهرات از همصدائی بالائی برخوردار بود. بازتاب این همصدائی در ایران در بین مردم بسیار مثبت بود. فکر می کنم صدای مردم به گوش مسئولان دیگر کشورها هم رسیده باشد.
می دانم که دل بسیاری از ایرانیان که موفق به شرکت در این تظاهرات نشده بودند، تماماً در برلین بود.

هزینه برگزاری تظاهرات
از سوی برگزارکنندگان هزینه برگزاری که در سایتهای خود منعکس کردند ۱۲۰ هزار ايورو اعلام شد. تا لحظه تنظیم این گزارش از سوی مردم ۲۶۶۹۲ ايورو کمک مالی شده است. آنها طی فراخوانی خواهان کمک مالی شده اند. برگزارکنندگان مراسم قول داده اند که هزینۀ برگزاری را نیز با علاقه مندان در میان بگذارند تا نشان داده شود مردم با کمکهای خود چه با حضور و چه با کمک مالی تا کنار زدن این حکومت و در همصدائی با مردم در ایران از پای نخواهند نشست.

برگرفته از سایت بپیش به قلم محمد صادق علی اصغری